Foto’s

Even niet over Frankrijk, want we hebben de ‘officiële foto’s’ van de fotograaf gekregen! Het zijn er in totaal 636, ik heb ze allemaal gezien, en er zitten er echt hele mooie tussen. Goed werk van Klaas, maar dat wisten we op voorhand al. Nu kunnen we beginnen met het samenstellen van een fotoboek.

Ik wil het nog een beetje een verrassing houden tot het fotoboek af is, maar ik geef toch een voorproefje…

(foto © Klaas De Buysser)

(foto © Klaas De Buysser)

The married life enzo

Bijna twee weken na de trouw. Het is nog steeds een vreemd idee. Er is tegelijk iets en niets veranderd. We zijn nog steeds hetzelfde, zien elkaar nog even graag als ervoor. En we hebben het gezellig, zo samen. En dat was natuurlijk ook de bedoeling, dat het zo bleef. En toch is er nu een extraatje, als een bijkomende herinnering aan die gezelligheid. Misschien voor als het eens wat minder gezellig wordt – ik zeg maar wat. Een extra reminder aan het feit dat er altijd iemand naast je, achter je zal staan – een helpende hand, een schouder, een luisterend oor, lieve woorden of gewoon begrijpende stilte.

Daarom, en natuurlijk ook omdat elke reden goed is om een kickass party te organiseren, en dan vooral het feit dat twee mensen elkaar graag zien. Voila.

Nu we terug zijn van vakantie gaat het weer zijn gewone gangetje, hoewel we nog wat dingen in orde moeten brengen. Ik heb zo’n electronische identiteitskaart, en als je bijvoorbeeld een adresverandering door wil geven, heb je daar blijkbaar codes van nodig…waarvan ik het bestaan dus al vergeten was. Resultaat: ik zal een nieuwe kaart moeten aanvragen (en dat kost 15€ in A’pen, jochei!). Conclusie: ik ben nog steeds alarmerend chaotisch – ondanks de oefening van het succesvol organiseren van een kickass party in het recente verleden.

Verder wil ik nog even kwijt dat ik iets heb veranderd op mijn blog: ik zal reacties een beetje modereren. Als er één reactie van jou is goedgekeurd, zullen je volgende reacties wel gewoon direct geplaatst worden.  Dit om vervelende reacties te vermijden. Niet dat ze mij storen, maar het is nu ook niet bepaald leuke decoratie voor een blog. En aan de vervelende reactiegever: het kan mij werkelijk geen moer schelen hoe je mij noemt, wat je van mij, mijn man, relatie, huwelijk, enzovoort vindt. Echt. Grow up and get a life.

Nip

Wittebroodsdag #6

Wie dacht dat de vorige twee reisverslagjes die hier verschenen van mij waren, heeft het mis. Ik liet het bloggen deze week over aan mijn Vlinderman. Maar vanavond moet ik van hem zelf bloggen…

Tja, het is de laatste avond hier. Chris heeft voor Frans de beloofde witloof gemaakt, en omdat Theo en ik daar geen fan van zijn, kregen wij een versie met voetselder. Theo en ik zijn ervan overtuigd dat onze schotel de betere was, maar het witlooffront houdt stand.

Verder hebben we vanmorgen hier in de tuin van de zon genoten. Mijn boek is nu ook uit: perfect, zo’n boek dat uit is op de laatste vakantiedag! Als ontbijt kregen we echte croissantjes, wat ik erg graag eet. Na de middag hebben we nog wat uitstapjes gedaan in de buurt: Trémolat en Limeuil (wéér één van die mooiste dorpjes!). In Limeuil komen de Dordogne en de Vézère samen, en het dorpje is tegen een bergwand gebouwd (wat hier vaak zo is). Het resultaat is een prachtig zicht op de vallei en de twee rivieren. 

Daarna zijn we hier nog even bij de rivier gaan zitten. Ondertussen is onze koffer ingepakt, klaar voor de reis naar huis, die we in twee keer zullen afleggen. We slapen morgen dan weer in Orleans, denk ik.

Als we terug thuis zijn, volgt hier wel een ander verslag van de reis, met foto’s (en helemaal door mij geschreven…).

Liefs,

Nip

Wittebroodsdagen #4

Een heerlijke kaas- en wijnavond later weten we niet goed meer wat vandaag allemaal op het menu heeft gestaan, behalve natuurlijk kaas en wijn. We trachten het daarom bij benadering hier achter te laten, vermits we later nog uitgebreid mét fotomateriaal ons huwelijksreisverslag zullen brengen, Frans op zijn blog, ik op de mijne. 

We hebben vandaag ons eerste ‘chateau’ afgewerkt, een rennaissancekasteel op de fundamenten van een Middeleeuwse burcht. Al van toen we aan kwamen rijden, zagen we het de omgeving tot kilometers ver beheersen, dus die eerste indruk deed ons gelijk de regen vergeten, die ons in een druppelwaas wilde onderdompelen. Biron was met andere woorden gewéldig.

Onze volgende halte was dan Monpazier, een Bastidedorpje, pittoresk en wéér één van de mooiste van Frankrijk (als we even verder nadenken, dan vragen we ons gelijk af hoevéél er eigenlijk van die Frankrijks mooiste zouden bestaan). Soit, het was daar een heerlijke kaas- en hespstokbroodtoestand (kijk, het geheugen komt terug).

’s Namiddags zagen we dan blijkbaar per toeval ook nog de eerste (denken we toch) gouden medaille voor België binnengerijfd worden met Kim Gevaert als apotheosespurtbom (of hebben we er nu vier?) en dat lieten we luidkeels blijken in het lokale hotelbartje.

’s Avonds hebben we vanuit Bergerac dan nog een wijnroute bezichtigd via Monbaziac, waar weelderige rijen wijnranken zich aan het opmaken waren voor een stevige septembermaand om ons over enkele jaren nog wat heerlijke wijn te laten opleveren, om te besluiten met dus die kaas- en wijnavond. 

Iemand nog vragen? Nog even geduld, de huisprijzen liggen hier te hoog voor ons budget en zoveel werk valt er hier nu ook weer niet te versieren, dus we komen nog wel naar huis terug…

Frans V. & Nip

Wittebroodsweekdag #2

Onze tweede volledige dag in Zuid-Frankrijk, de streek Le Perigord Noir (welke de andere kleurtjes zijn, moeten we nog uitvissen). Wat dag één betreft, daar kan je voor gaan lezen op die andere blog, waar we gisteren ons op uitgeleefd hebben. Om een beknopte inkijk te hebben op wat vandaag is gepasseerd, kan je even hieronder blijven hangen.

We zijn met onze Vlindermobiel eerst naar Les Eyzies gereden, waar we het grootse nationaal museum van de prehistorie van Frankrijk (en bij uitbreiding misschien wel van Europa) zijn gaan bezoeken. Veel steentjes gezien, veel oude tandjes ook, een paar knappe voorhistorische lijken in goede staat van net geen ontbinding en een Frans die er al na de eerste etage vandoor wilde (korte onderbreking ingelast, de ruigaard terug naar binnen gekregen). Om daarna de inwendige mens nog wat versterken een Croque Monsieur met frietjes en een gehakte biefstuk met frietjes genuttigd, waarna we verder trokken naar één van de mooiste dorpjes van Frankrijk, namelijk St. Léon-sur-Vézère. Beetje rondgewandeld, rondgekeken en vastgesteld dat deze titel niet onterecht werd toegekend.

Vervolgens terug richting tijdelijke thuis en omdat we daarbij nog goed 15 km achter een vrachtwagen hebben moeten bergbeklimmen, zijn we van de weeromstuit even een LIDL binnengedoken… Misschien toch wat heimwee? (NIET dus)

Soit, morgen meer verslaggeving, jullie lezen het wel 🙂

 

Nip & Frans V.

:-)

:-)

Pffff, ik kan niet beschrijven hoe mooi het gisteren allemaal was…maar ik ben gelukkig! (en doodmoe)

We hebben momenteel nog maar weinig foto’s, dus voorlopig even deze als voorproefje op meer.

En dan nu:

Bedankt!

Iedereen die erbij was, familie & vrienden voor jullie aanwezigheid, gezelligheid, bloemen, cadeautjes, kaartjes,…bedankt voor een dag vol lachen en knuffels.

Broer en (schoon)zussen voor de praktische hulp zoals het helpen uitkiezen van jurk & kostuum, vervoer, vouwen van servetten en nog zoveel meer.

Neefjes en nichtjes voor het aanreiken van de ringen (héél mooi gedaan!).

Getuigen (Jurgen, Britt, An, David) voor de handtekeningen, morele steun en speeches.

Joke & Marleen voor de prachtige versieringen, bloemstukjes, corsages en boeket.

Hedwig, voor het beschikbaar stellen van tuin & aanverwanten.

Hannah & Lilith voor het uitstekend bruidsmeisje zijn!

Mama Lenie & Mama Mia voor de speech en muziek tijdens de plechtigheid.

Britt, bedankt voor het ‘getuigen’, het enthousiasme, je steun, het dansen & zingen, de vrijgezellenavond, het zorgen voor Jackie, het allround vriendin zijn.

Bedankt, Kurt/Frans – voor alles en meer. 🙂

En nog eens bedankt, mama. Voor het mama zijn.

Bless the road

Remember when we walked on hills of heather
Singing weaving mystical rings
Now in a while my precious child
You wil unfurl your wings
And I’ll have lost what I believed
Had promised everything
But before you go my friend, my kind companion
Listen to this song I sing

Then go in peace and grow in grace and goodness
Know that you have nothing to fear
And dry your eyes my little one
And let there be no tears
Send me a dream from away beyond
I promise I shall hear
Oh beautifull beloved soul companion
Thank you for those beautifull years

And heaven hold and watch your way forever
May your every dream com true
Forgive all wrong, always be strong
And do what you must do
You stand before this open door
And you must now go through
My precious friend, my own my sweet companion
Bless the road that carries you
My precious friend, my own my sweet companion
Bless the road that carries you

(Mary Black)

Nip

Whoow!

Nog één keer slapen, hier bij mama thuis, en dan is het zover. Ik stel het me voor als een rollercoasterdag, met zo vreselijk veel indrukken, gevoelens, beelden en gezichten, dat we er nog een hele week in Frankrijk mee bezig zullen zijn.

Ik ga morgen proberen zoveel mogelijk stil te staan bij het moment. Niet denken aan wat er volgt, maar wat NU aan de hand is. En alles in me opnemen.

Ik heb er geweldig veel zin in!

Nip

Verwachtingen

“Zaterdag krijgen we rustig weer met wolkenvelden maar ook zon en slechts een kleine buienkans.”, aldus het KMI.

Sounds good enough to me!

Ik heb wel slecht geslapen. Niet echt van de zenuwen, maar ik kwam toch niet echt tot rust. Ik had graag wat meer geslapen. Het is niet alsof ik morgen kan uitslapen…
Nip

Laatste Loodjes

Zo. De laatste dingetjes zijn vandaag afgehandeld. Morgen wordt inpakken en opruimen. En ergens nog een tent gaan opzetten.

En dan nog één keer slapen…

Net mijn makeup nog eens geprobeerd, en ik moet zeggen dat ik heel tevreden ben met het resultaat…

🙂

Trouwens nog een bioscooptip: Wall-E is één van de mooiste, ontroerendste animatiefilms die ik ooit heb gezien. Ook heel erg leuk voor volwassenen!

Nip

Feesboek

Wij woekerplanten hebben nu ook wortel geschoten in de vruchtbare bodem die Facebook heet. Vind ons daar onder ‘Nina Luyben’ en – wat dacht u – ‘Frans Vlinderman’. In tegenstelling tot de andere soortgelijke ‘netwerkingssites’ is Facebook leuk. See for yourself!

Verder moeten we nog steeds een boel kleine dingetjes regelen voor zaterdag, maar deadlines zijn niet dodelijk en morgen vliegen we er head first in!

Nip