Murphy en Chocolade

Buiten onze vreemde verhuissituatie (we kunnen pas in april in ons nieuw appartement, maar we moeten er hier wel eind december uit), hebben we nu ook autopech. Gisteren heeft iemand geprobeerd onze auto te stelen, maar die was blijkbaar beveiligd tegen diefstal. Alleen wisten wij ook niet hoe het ding daarna weer aan de praat te krijgen. Dan maar met de bus naar huis, en vandaag rijdt Jurgen met Kurt en vlindermobiel op sleeptouw het halve land af om het in orde te krijgen.

 Woensdag doe ik mee aan een examen van de stad Antwerpen. Het gaat om de functie van bibliotheekassistente. Als ik geslaagd ben, moet ik nog eens een proef afleggen in februari. Ben ik daar ook door, dan kom ik op een wervingsreservelijst gezet die 3 jaar geldig is. Ik ben zowiezo van plan volgend jaar nog een master te halen, maar ik wilde eens meedoen om te proberen en iets achter de hand te hebben (moest ik geslaagd zijn).  We zullen dus wel zien wat het wordt. Geen man overboord als ik er niet door ben, dus stress heb ik niet echt.

Afgelopen donderdag was het weer een geslaagde Muzevalavond, met Sabine Luypaert op het podium en een aandachtig publiek in de zaal. Hopen dat we ook wat publiek naar het filmforum krijgen woensdag, met ‘The hitchhiker’s guide to the Galaxy’ op het programma.

Ook nog goed nieuws voor de chocoholics in Antwerpen: op weg naar de Muzeval viel mijn oog op Quetzal, de eerste chocoladebar in onze stad (denk ik). In Gent was er al één, maar dat was – zelfs voor chocoverslaafde Nip – een tikkeltje te ver. Ook voor mij is alles buiten Antwerpen buitenland. Enfin, bleek dat Frans daar al van wist en dat de madam die dat spel runt nog een ex-collega van hem was. Hij had er zelfs een kaartje van! Dat vind ik eigenlijk niet kunnen, weten dat er een chocoladebar in de buurt is en mij niet onmiddellijk op de hoogte brengen!

Wij dus naar binnen, waar bleek dat de ex-collega niet aanwezig was. Maar het noemen van haar naam opende meteen allerlei zoete deuren, want we kregen een gedetailleerde uitleg en een stukje brownie. Die overheerlijk was, en ik kan het weten.

Daar gaan ze mij nog veel zien – en Britt, de volgende keer dat we de stad in trekken een tussenstopje in Quetzal? 🙂

 

Nip

Sometimes she’s a Lady…

Weer een lange blogpauze gehad. Ik heb niet altijd zin om over alles te bloggen, zeker niet als het echt druk is. De laatste dagen wat geworsteld met de paperassen van de Universiteit. Om de vijf minuten verandert daar alles, en op den duur weet je dus helemaal niet meer hoe of wat…enfin, gisteren het overgrote deel kunnen regelen, denk ik. 

Dit weekend ga ik met mama richting Goes, zij gaat naar Oma en ik naar Els. We hadden plannen om naar Maastricht te gaan, maar dat wordt praktisch een beetje moeilijk, dus ik weet niet of het doorgaat. Als het van Els afhangt wel, maar ik weet niet of ik het wel de moeite vind om 6 uur op de trein te zitten voor één middag. Dat vind ik zonde, maar ik weet niet of ik haar kan overtuigen…

Vanavond ga ik met Gemini naar Ladies @ The Movies XL, waar ze niet één, maar drie premières laten zien. Wij gaan naar de nieuwe Woody Allen, Vicky Cristina Barcelona. Waarin Scarlett Johansson en Penélope Cruz elkaar “de kus van de eeuw” geven. Jaja. Die titel zal wel door een man zijn bedacht, net zoals het hele Ladies @ the Movies concept. Maar ik zal me vermommen als Lady en me zoals de vorige keer weer kapotlachen met de hele wijventoestand. En morgen weer een verlagje schrijven.

Donderdag is het Muzeval, een hommage aan de recent overleden J.M.H. Berckmans, maar ik zal er niet bij zijn, want als ik nóg een tekenles mis, wordt Philip (de leraar) helemaal kwaad… (ik heb ondertussen 3 opeenvolgende lessen gemist). Misschien moet ik donderdag maar een doosje chocolaatjes meenemen om zijn woede wat te verzachten…

Enfin, dat was een kleine update, en dan ga ik mij nu voorbereiden op de vloedgolf oestrogeen die me vanavond te wachten staat…

 

Nip